Węgloazotowanie to proces utwardzania powierzchniowego realizowany w zakresie występowania struktury austenitycznej (powyżej A3) podobny do nawęglania z uwzględnieniem dodatku azotu (przez obecność gazu NH3) służący do zwiększenia odporności na zużycie dzięki utworzeniu utwardzonej warstwy powierzchniowej.

Węgloazotowanie jest głównie stosowane do tworzenia twardej i odpornej na zużycie warstwy dyfuzyjnej. Dyfuzja zarówno węgla, jak i azotu zwiększa hartowność stali węglowych i niskostopowych oraz tworzy twardą warstwę dyfuzyjną. Proces węgloazotowania jest szczególnie przydatny do czystej masowej produkcji małych komponentów. Ze względu na niższą temperaturę wymaganą dla węgloazotowania w porównaniu z nawęglaniem można zmniejszyć ryzyko wystąpienia znacznych odkształcenia i pęknięć.

Węgloazotowanie austenityczne jest z powodzeniem stosowane do masowo produkowanych elementów ogólnego przeznaczenia oraz mających mniejsze rozmiary, gdzie jest wymagana duża odporność na zużycie i gdzie wymagana głębokość warstwy dyfuzyjnej zawiera się w przedziale od 0,1 do maksymalnie 0,75 mm.

Do nawęglania azotowego stosuje się serię pieców gazoszczelnych KS-S, HCV lub małych VMK-S lub PR. Te gazoszczelne piece wyposażone są w cyrkulację gazu i niezbędne przyłącza dla potrzebnych gazów a także urządzenia zabezpieczające dla gazów palnych i niebezpiecznych tj. wodór, amoniak i CO.

Jednostka przełączająca i sterująca, w zależności od zastosowania, jest rozszerzona o czujniki i moduły do określania wskaźnika azotowania, wytwarzania węgla i tlenu, tak aby proces węgloazotowania mógł być prowadzony przy optymalnym zużyciu gazu i energii.